Gaius Julius Caesar

Jeugd
Gaius Julius Caesar werd op 13 juli in het jaar 100vC geboren als zoon van moeder Aurelia en vader Gaius Julius Caesar. Er wordt beweerd dat hij geboren werd door de operatie die nu nog altijd keizersnede noemt, wat als bijna onmogelijk wordt gezien aangezien zijn moeder de geboorte overleefde. Caesar kwam uit een welgestelde familie; men geloofde dat hij van vaders kant afstamde van Iulus of Ascanus, zoon van Aeneas en dat hij van moeders kant van koninklijke bloede was.
Politieke interesses
Als jongeman werd Caesar geïntrigeerd door zijn tantes echtgenoot Ancus Marius, die geen politiek genie was maar macht kreeg door op de sympathie van het volk te rekenen. Toen in 88vC uitbrak de burgeroorlog uit tussen de volkspartij (geleid door Marius) en de senaatspartij (geleid door Lucius Cornelius Sulla), in 84vC sluit Caesar zich aan bij de volkspartij en in 82 wordt Marius vermoord en komt Sulla aan de macht. Het regime van Sulla leek meer op een monarchie. Sulla hervormde de senaat tot een oligarchie. Omdat Caesar Sulla openlijk trotseerde zag die hem als een geduchte vijand, hij laat hem niet onmiddellijk vermoorden (ook omdat hij op dat moment nog minderjarig is) maar dwingt hem wel van zijn eerste vrouw Cornelia te scheiden. Caesar weigert en verliest hierdoor het recht op de bruidschat van zijn vrouw en de erfenis van zijn familie en hij verliest zijn ambt als priester van Jupiter. Door deze hardnekkigheid doet Sulla de uitspraak: “Deze hardnekkige man is erger dan een paar Mariussen”.
Caesar is verplicht te vluchten uit Rome tot op de dag van Sulla’ s dood.

Ambities als advocaat
In deze periode vestigt Caesar zich als advocaat in Rome.
Zijn eerste serieuze aanklacht was die tegen Gnaeus Dolabella (oud-consul en volgeling van Sulla), maar de tegenpartij bestond uit enkele zeer befaamde advocaten en Caesar verloor de zaak en maakte daar schulden bij. Niettemin gaf hij een heel goed pleidooi en Sulla’s volgelingen berusten op wraak.

Wraak op de zeerovers
Daardoor en door zijn vele schulden is Caesar opnieuw verplicht te vluchten naar Klein-Azië. Op die weg wordt hij gevangen genomen door zeerovers, die een heuse som losgeld vragen voor zijn vrijlating. Na zijn vrijlating verzamelt hij de kustbewoners en keer terug naar Rome om ze daar te laten kruisigen.

Aandeel in de oorlog tegen Mithridates
Om zijn talent als advocaat te verbeteren gaat Caesar onder leiding van een beroemde leermeester Apollonius Molo (leermeester van o.a. Cicero) welsprekendheid (retorica) studeren op Rhodos, maar dit is slechts van korte duur want er breekt een nieuwe oorlog uit tegen Mithridates en Caesar besluit deel te nemen door op eigen kosten een leger te verzamelen. Dit is het begin van zijn politieke carrière.

Politieke carrière
Een 5-tal jaar later wordt hij quaestor in Spanje door Pompeia, het nichtje van Pompeius te huwen, het huwelijk was maar van korte duur want hij verlaat haar wanneer hij er achter komt dat ze een minnaar heeft. In 65vC wordt hij Curulisch aediel en werkt zich diep in de schulden om in de gunst van het Romeinse volk te komen, hij organiseert vele spelen samen met zijn collega Bibulus. Vanaf dat moment lijkt hij niet te stoppen. Nauwelijks 2 jaar later wordt hij Pontifex Maximus, een jaar daarna Praetor en in 61vC propraetor. In 60vC nog een jaar later dus, dreigt er onenigheid tussen Pompeius en Crassus die aan de macht zijn als consuls van Rome en Caesar treedt op als bemiddelaar en stelt hen voor een eerste triumviraat te vormen tegen de senaat.

Gouverneur van Gallië
De gevolgen zijn er: In 59vC wordt Caesar consul samen met Pompeius en in 58vC wordt hij benoemd tot proconsul voor 5 jaar (wat in 56vC nog eens verlengd wordt voor 5 jaar), terwijl Crassus tegen de Parthen ging vechten en Pompeius het politieke voorplan in Rome bekleedt. Proconsul van Gallia Cisalpina en Gallia Transalpina hield in dat hij de volledige macht had over 4 legioenen en over heel het Gallische gebieden hierdoor stammen de oorlog kon verklaren.
Over de Gallische stammen (belangrijkste tegenstanders: Vercingetorix en Ambiorix)
“Gallië in zijn geheel wordt in drie delen verdeeld, waarvan de Belgen het ene, de Aquitaniërs het tweede, en de volksstammen, die in hun eigen taal Kelten, in de onze Galliërs heten, het derde deel bewonen. Deze drie stammen verschillen van elkander in taal, instellingen en wetten. De Garumna (Garonne) vormt de grens tussen Galliërs en Aquitaniërs, de Mátrona (Marne) en de Séquana (Seine) die tussen Galliërs en Belgen. Van hen allen zijn de Belgen het dapperst; eensdeels, omdat zij zich zeer verre houden van de beschaving en de verfijning der provincie en zeer zelden met vreemde kooplieden in aanraking komen, die weelde-artikelen invoeren, welke er toe bijdragen om het karakter te verslappen, anderdeels, omdat zij de naaste buren zijn der Germanen, die aan gene zijde van den Rijn wonen, met wie zij voortdurend in oorlog zijn. Om die reden overtreffen ook de Helvetiërs de overige Galliërs in dapperheid, daar zij bijna dagelijks met de Germanen vechten, doordat zij hen òf van hun grenzen weren, òf zelf in het gebied der Germanen invallen doen.” Uit De bello Gallico, Liber 1 door Julius Caesar

Slimme zet
Dit hield ook in dat hij gedurende een lange periode afwezig zou zijn en zijn tegenstanders, zoals o.a. Cicero zouden graag van deze gelegenheid gebruik maken om Caesar zwart te maken. Hiervoor had Caesar een oplossing, nl. Clodius, een volgeling van Caesar en de vermoedelijke destijdse minnaar van Pompeia. Caesar maakte van hem de nieuwe volkstribuun en die diende een wetsvoorstel in dat inhield dat iedereen die een aanslag gepleegd op het leven van een Romeins burger ter dood moest gebracht worden en Cicero, die ooit de dood had geëist van Catilina nam het zekere voor het onzekere en verliet Rome. Tijdens dit verblijf in Gallia sterft in 54vC zijn enige dochter Julia. Eén jaar later sterft Crassus na een Nederlaag op de Parten en hiermee verbreekt de band tussen Pompeius en Caesar. In 52vC speelt Pompeius dubbel spel en steunt zowel de volks- als de senaatspartij en wordt dan ook benoemd tot consul sine collega. De burgeroorlog Caesar-Pompeius(49vC-46vC Volgens de senaat kreeg Caesar teveel invloed in Rome en begon zijn régime meer op een monarchie te lijken waardoor de senaat zijn macht zou verliezen. Ze plannen om Caesars macht te ontnemen. Dit kan alleen gebeuren als zijn leger wordt opgesplitst. Volgens de Romeinse grondwet mag een leger met een omvang als dat van Caesar nooit in zijn geheel Rome binnen vallen. Caesar weigert echter zijn leger op te splitsen en steekt toch de Rubico over -“alea iacta est”- en ontketend hiermee de burgeroorlog tussen hem en Pompeius. Pompeius kan Caesars leger niet aan en vlucht naar Griekenland, zijn legioenen worden uitgeschakeld in Spanje. Na Caesars overwinning in Griekenland vlucht Pompeius naar Egypte. In 47vC overwint Caesar na een strijd van amper 4 uur Koning Pharnaces van Pontus, die destijds hulp bood aan Pompeius –veni vidi vici-. Hij schrijft hiervan een verslag in De Bello Civili III.

Onenigheid met de senaat
De onenigheid met de senaat groeit. De senaat ziet hem nu als een rechtstreekse bedreiging voor hen macht. Shakespeare schrijft in zijn toneelstuk ‘Julius Caesar’:
Brutus: : Aangezien
wat hij nu is geen aanleiding kan zijn
tot zo een wrede doodslag, zullen wij
een heldere verklaring moeten geven.
Wordt Caesar groter dan wat hij nu is
dan leidt het vanzelfsprekend tot ellende.
En houdt hem daarom voor een slangenei,
dat, uitgebroed, zijn giftige gewoonte
tonen zal, dus doodt hem in die schaal.
In 44vC verslaat Caesar het senaatsleger in Thapsus en houdt grote triomftochten in Rome. Hij heeft de volle steun van het volk.
Dictator
Vanaf 45vC is Caesars macht op zijn grootst, hij heeft dan nog ruim 1 jaar te leven als hij op 15 maart 44vC vermoord wordt door 13 senatoren waaronder Cimber, Casca en ook Brutus –‘Tu quoque, fili mi?’-, die hem de laatste steek bezorgd.

Waarom zijn leger en volk achter hem stonden
Men gelooft niet meer dat Caesar de weldoener die hij op het eerste zicht lijkt te zijn. Het waren vooral het overvloedige graan verdelingen en zijn mooie beloftes aan het volk die hij ook nakwam die hem zo geliefd maakten bij het volk. Caesar  zei dat hij geen koning wilde worden, maar hij had de macht van een koning.

Waarom Cleopatra
Na Caesar de fameuze overwinning op Koning Pharnaces van Pontus ging Caesar naar Egypte waar hij door .. het hoofd van Pompeius als ‘geschenk’ werd aangeboden, wat hij walgelijk gevonden zou hebben. In Egypte leerde hij Koningin Cleopatra kennen. Volgens de legende schonk zij zichzelf in een tapijt aan Caesar met de belofte dat hij over Egypte mocht regeren. Eens in Rome kregen zij een zoon, Ptolemy XV Caesarion, die amper 3 jaar zou worden.